Miednica to zamknięty krąg kostno-stawowy łączący kręgosłup z kończynami dolnymi.

 

Do elementów kostnych miednicy przyczepione są mięśnie, które tworzą kształt leja skierowanego w dół.

 

Mięśnie dna miednicy są ułożone warstwowo, a ich włókna biegną w różnych kierunkach.

 

Ich konstrukcja osłabiona jest przez trzy (dwa w przypadku mężczyzn) otwory: cewkę moczową, odbyt i pochwę.

 

Miednica kostna składa się u człowieka z parzystej kości miedniczej, pojedynczej kości krzyżowej oraz kości guzicznej. Każda z kości miedniczych zbudowana jest z kości łonowej, kości biodrowej i kości kulszowej. Kości miednicze to największe pod względem masy i najszersze kości w ciele człowieka.

 

Miednica kostna jest stelażem, do którego przymocowane są znajdujące się w niej narządy. Ściany boczne miednicy pokryte są mięśniami, do których zaliczamy parzyście: mięsień zasłaniacz wewnętrzny, mięsień biodrowy oraz mięsień gruszkowaty. Ściana dolna, potocznie zwana kroczem, rozpościera się pomiędzy spojeniem łonowym, kością guziczną i guzami kulszowymi, a utworzona jest przez mięśnie poprzecznie prążkowane i ich powięzie. Dno miednicy ma układ warstwowy w płaszczyźnie pionowej oraz strefowy w płaszczyźnie poziomej.